Belgijski zespół badawczy powraca z Antarktydy z... meteorytami!

Międzynarodowy zespół kierowany przez belgijskich naukowców znalazł zbiór antarktycznych meteorytów podczas ekspedycji badawczej w grudniu ubiegłego roku. Każdy nowy meteoryt przyczynia się do badań nad historią układu słonecznego i powstawaniem Ziemi i innych planet.

Zespół wyruszył z Brukseli w listopadzie przez Kapsztad w Republice Południowej Afryki i właśnie wrócił po udanej misji na Antarktydę, gdzie korzystał ze stacji belgijskiej Princess Elisabeth Antarctica. Stacja jest pierwszą bezemisyjną stacją badawczą na Antarktydzie i jest zarządzana przez International Polar Foundation (IPF), która również przygotowała misję.

Podczas gdy poprzednie misje odzyskiwania meteorytów koncentrowały się na obszarach lodowych położonych bliżej belgijskiej stacji antarktycznej, tym razem misja miała miejsce w odległych górach Belgica na Antarktydzie, ponad 300 km na południowy wschód od stacji badawczej.

Góry Belgica, położone w regionie Ziemi Królowej Maud w Antarktyce Wschodniej, zostały odkryte przez belgijski zespół ekspedycyjny podczas Międzynarodowej Geofizycznej Ekspedycji Polarnej w 1958 roku, podczas misji rozpoznawczej samolotem. Góry zostały ponownie odwiedzone przez belgijskich naukowców w latach 60., ale od tego czasu nie odwiedził ich żaden belgijski zespół naukowy.

Zespół badawczy składał się z profesora Stevena Goderisa z VLB, profesor Vinciane Debaille i dr Gabriela Pinto z ULB oraz dr Hameda Pourkhorsandiego z Institut de Recherche pour le Développement we Francji. Wspierali ich przewodnicy terenowi IPF, Martin Leitl i Paul-Philippe Dudas.

Meteoryty można znaleźć na niebieskich polach lodowych w pobliżu łańcuchów górskich, gdzie lód jest wypychany i erodowany przez silne wiatry. Proces ten utworzył niebieską powierzchnię, która kontrastuje z bardziej powszechną białą powierzchnią Antarktydy.

Zespół odnalazł 115 antarktycznych meteorytów o łącznej wadze ponad 2 kg i kilka tysięcy mikrometeorytów, kosmicznych cząstek pyłu o średnicy mniejszej niż 2 mm. Meteoryty zawierają cenne informacje o powstawaniu i ewolucji układu słonecznego.

Bardziej imponujące od liczby były rodzaje znalezionych meteorytów. Znalezisko obejmowało co najmniej dwa achondryty (kamienne meteoryty reprezentujące płaszcze planetarne) i kilka węglistych chondrytów, najbardziej prymitywnych meteorytów o składzie podobnym do pierwotnego materiału Mgławicy Słonecznej, gigantycznej, wirującej chmury gazu i pyłu, która uformowała nasz Układ Słoneczny około 4,6 miliarda lat temu.

„Każdy nowy meteoryt dostarcza istotnego elementu układanki, którą próbujemy rozwiązać” – powiedział profesor Goderis o znaczeniu próbek, które on i jego koledzy znaleźli. „Żyjemy w dynamicznym Układzie Słonecznym, w którym kratery uderzeniowe są ważnym procesem geologicznym. Obecny stan Ziemi jest częściowo wynikiem kolizji, które miały miejsce w trakcie jej ewolucji. Na podstawie niektórych fragmentów meteorytów możemy dowiedzieć się więcej o różnicowaniu się planet i zderzeniach, które miały miejsce na wczesnym etapie istnienia Układu Słonecznego” – dodała profesor Debaille.

25.01.2025 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)