Na konta emerytów wpływają już świadczenia po waloryzacji. Tyle że to, co im dała, wciąż zabiera inflacja. Czy jest więc szansa na drugą waloryzację w tym roku?

– Jesteśmy gotowi z projektem ustawy wprowadzającej drugą waloryzację emerytur i rent – powiedziała w rozmowie z „Faktem” Marzena Okła-Drewnowicz, ministra ds. senioralnych.

I dodała: – Druga waloryzacja byłaby o tyle dobra, że ona podnosi podstawę emerytury.

Zastrzegła jednak, że trzeba poczekać na czerwcowe dane na temat inflacji. Dlaczego?

Inflacja maleje, ale wciąż jest odczuwalna

Przypomnijmy zatem, że dzięki pierwszej waloryzacji emerytury i renty wzrosły 5,5 proc. Bo taki wskaźnik inflacji ogłosił w lutym GUS. Zwaloryzowane świadczenia wpływają na konta emerytów i rencistów od 1 marca.

W marcu – jak podał GUS – inflacja wyniosła 4,9 proc. Było to… „kolejny raz poniżej oczekiwań analityków (5,1 proc.). W kolejnych miesiącach będziemy najprawdopodobniej obserwować dalszy spadek inflacji” – podsumował w swoim wpisie na X Andrzej Domański, minister finansów.

To dobra wiadomość, tyle że inflacja wciąż jest na tyle wysoka, żeby emeryci odczuwali ją w swoich kieszeniach. Czy to wystarczający powód, żeby w drugiej połowie roku kolejny raz zwaloryzować świadczenia?

Musimy poczekać na czerwcowy odczyt GUS

Otóż według przywołanego przez ministrę Okłę-Drewnowicz projektu ustawy druga waloryzacja zostałaby zrealizowana, gdyby – jak podaje dziennik – inflacja między styczniem a czerwcem przekroczyła 5 proc. w porównaniu do tego samego okresu ubiegłego roku.  

– Gdyby taki wskaźnik był na koniec czerwca, mielibyśmy dwa miesiące, żeby przeprocedować ustawę, bo druga waloryzacja miałaby zadziałać we wrześniu – doprecyzowała Okła-Drewnowicz.

Oznacza to, że losy drugiej waloryzacji w tym roku rozstrzygną się z czerwcowym odczytem inflacji.

9.04.2025 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. Canva

(sk)

Muzyka czy bajki puszczane w pociągach bez słuchawek „zanieczyszczają hałasem”. Zdaniem posła może to być szkodliwe dla innych podróżnych.

Poseł Jacek Tomczak swoją interpelację w tej sprawie skierował do Ministerstwu Infrastruktury. Zwrócił w niej uwagę na hałas, jaki powodują głośne dźwięki i jaki ma to wpływ na współpodróżnych.

Przeszkadzają w podróży i obniżają jej komfort

„Wynika on – wyjaśnia – z dowolnego odtwarzania dźwięku na urządzeniach elektronicznych przez pasażerów – zarówno w przypadku filmów, muzyki, jak i gier – a także z powodu puszczania dzieciom bajek przez rodziców bez słuchawek”. 

I podkreśla, że takie sytuacja są „wyjątkowo uciążliwe, nie tylko przeszkadzając w podróży i obniżając jej komfort, ale także dodatkowo uniemożliwiają skupienie się na pracy np. z komputerem lub spokojne czytanie książek”.

Ma to zdaniem Tomczaka swoje konsekwencje, „nie tylko dla osób wysoce wrażliwych” – jak to określa autor interpelacji.

„Zanieczyszczenie hałasem w przestrzeni publicznej – co jest udowodnione naukowo – staje się w ostatnich latach coraz bardziej rozpowszechniającym problemem, mogącym powodować problemy zarówno natury psychicznej, jak i fizycznej. (…)  Także u pasażerów o przeciętnej wrażliwości na bodźce zewnętrzne (…)”.

Na koniec poseł Tomczak zapytał ministra infrastruktury, co robi, żeby zmienić ten stan rzeczy. Zasugerował m.in. wprowadzenie obowiązku korzystania ze słuchawek.

Minister odpowiada: rozwiązaniem są strefy ciszy

Na pytanie nadawcy pisma – jak podaje Interia – odpowiedział wiceminister infrastruktury Piotr Malepszak. I poinformował posła Tomczaka, że nie ma planów wprowadzenia obowiązku noszenia słuchawek w pociągach.

Stwierdził jednocześnie, że jest inny sposób na to, żeby nie podróżować wspólnie z hałasującymi współpodróżnymi. Można korzystać ze stref ciszy, które działają w wybranych składach.

Są one m.in. w Pendolino i elektrycznych zespołach trakcyjnych (tzw. EZT-y). To jednostki, od których nie da odłączyć, ani do których nie da się przyłączyć wagonu.

„W Strefie Ciszy – wyjaśnia cytowany przez serwis Piotr Malepszak – obowiązuje zakaz rozmów telefonicznych, muzyki można słuchać wyłącznie przez słuchawki, a wszelkie dźwięki w telefonie i laptopie powinny być wyłączone”.

9.04.2025 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. PKP Intercity

(sk)

Uczniowie w polskich szkołach nie zawsze czują się bezpiecznie. Niektórzy codziennie spotykają się z agresją.

Bullying to systematyczne dręczenie, osaczanie i poniżanie. To zostało opisane w raporcie „Obraz bullyingu w szkołach ponadpodstawowych”, opracowanym przez Uniwersytet SWPS, Fundację UNIQA oraz RESQL.

To wyjątkowo groźna forma przemocy, której cechami są: intencjonalność działań, nierównowaga sił między sprawcą a ofiarą, powtarzalność oraz obecność świadków. To właśnie te cztery elementy odróżniają bullying od jednorazowych nieporozumień między uczniami.

Żarty, wykluczanie, przemoc fizyczna – tak wygląda codzienność wielu uczniów

W badaniu przeprowadzonym w ramach projektu „Przerwij krąg przemocy” wzięło udział ponad 18 tys. uczniów z 96 szkół, które wcześniej wdrożyły działania przeciwdziałające bullyingowi. Dzięki temu respondenci byli bardziej świadomi istoty problemu.

Wyniki są alarmujące: 62 proc. uczniów zadeklarowało, że doświadcza bullyingu przynajmniej od czasu do czasu, a 4 proc. przyznało, że są dręczeni każdego dnia. Co więcej, ponad 60 proc. badanych było w ostatnich miesiącach świadkami przemocy rówieśniczej.

Najczęstsze formy dręczenia to:

niestosowne żarty,
rozpuszczanie plotek i kłamstw,
wykluczanie z grupy,
przezywanie i dokuczanie,
publiczne ośmieszanie,
zabieranie rzeczy,
wykluczanie z aktywności,
niszczenie mienia,
przemoc fizyczna – popychanie, przytrzymywanie, bicie lub kopanie.

Szybka integracja

Współautor raportu, dr Radosław Kaczan z Uniwersytetu SWPS, podkreśla, że jednym z najważniejszych działań zapobiegawczych powinna być wczesna integracja klasy. Już od pierwszych dni w nowym środowisku warto jasno komunikować uczniom, że wspólnie będą tworzyć relacje oparte na współpracy i wzajemnym szacunku. Bez tego uczniowie bardzo szybko odtwarzają stereotypowe role – wykluczają, piętnują i etykietują innych.

Ekspert zaznacza, że szkoła powinna także wskazywać uczniom jasne ścieżki zgłaszania przemocy – zarówno osobiście, jak i anonimowo. Pomocne mogą być np. cotygodniowe apele, podczas których uczniowie dowiedzą się, do kogo mogą się zgłosić.

– Szkoła musi mieć wypracowane mechanizmy, dzięki którym dziecko dotrze do dorosłego – twierdzi Kaczan.

Brak danych w MEN

Mimo powagi problemu Ministerstwo Edukacji Narodowej nie prowadzi statystyk dotyczących bullyingu w szkołach.

Jak poinformował Wydział Informacyjno-Prasowy MEN, w przypadku zgłoszenia niepokojących zachowań w placówkach oświatowych, resort przekazuje sprawę do właściwego kuratora oświaty, który może przeprowadzić kontrolę.

MEN zaznacza jednak, że to szkoła ponosi odpowiedzialność za szybkie reagowanie na przypadki przemocy i powinna wdrożyć działania interwencyjne oraz profilaktyczne.

12.04.2025 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. Canva

(sk)

Wielu księży przyznaje, że poza parafią nie chodzi w sutannach i bez koloratek. Robią to z obawy, że zostaną zaatakowani – słownie i fizycznie. To wnioski płyną z najnowszego raportu Kościoła.

„Połowa (49,7 proc.) ankietowanych księży deklaruje, że doświadczyła agresji w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Najczęściej były to szyderstwa, groźby i wyzwiska (41,6 proc.), a znaczna część duchownych (33,6 proc.) deklarowała, że doświadczyła agresji w internecie, co świadczy o tym, że przestrzeń cyfrowa jest także przestrzenią doświadczania agresji” – raportuje Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego.

To instytucja, która kojarzona jest raczej z corocznym liczeniem wiernych w kościołach, ale zajmuje się także innymi zagadnieniami. I jednym z nich jest raport. „Niebezpieczna misja? Agresja wobec osób duchownych, miejsc i obiektów kultu w Polsce”.

Zwykle poszkodowani nie zgłaszają takich incydentów

W badaniu zostały wykorzystane ankiety. Wypełniło je 996 księży. Większość z nich (85,9 proc.) potwierdziła, że poziom agresji wobec duchownych w Polsce wzrósł w ostatnich 10 latach. I wskazali powody:

negatywny wizerunek duchowieństwa w mediach – 96,4 proc.,
rosnące napięcia polityczne i społeczne – 91,1 proc.

Z reguły te agresywne działania przejawiają się słownie, a niewielki odsetek doświadczył tego zjawiska fizycznie. Zwykle poszkodowani nie zgłaszają takich incydentów. Nie zrobiło tak aż 80,8 proc. ankietowanych.

„Najczęstszym powodem niezgłaszania było uznanie zdarzeń za niewystarczająco poważne (46,2 proc.) oraz niechęć do formalności (22,6 proc.). Brak zaufania do władz wskazało 14,6 proc. respondentów” – czytamy.

Bez sutanny i koloratki czują się bezpieczniej

Jaki wpływ mają takie wydarzenia na zachowanie księży? Część z nich ukrywa, że są duchownymi. Z raportu wynika, że przez spadek poczucia bezpieczeństwa nie noszą sutann i koloratek.

„Poza parafią 57,2 proc. badanych księży czuło się bezpiecznie w stroju duchownym, podczas gdy bez tego stroju aż 89,7 proc. deklarowało poczucie bezpieczeństwa.

Występowanie w stroju księdza zwiększa ryzyko bycia ofiarą agresji” – podkreśla ISKK.

8.04.2025 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. Canva

(sk)