Chociaż kosztuje – i to dużo – czasami jest konieczny. Bywa, że musimy się zapożyczyć, bo nie mamy innego wyjścia. Remont mieszkania. Ile na to wydajemy? I co najczęściej remontujemy?

Odpowiedzi na to pytanie daje raport „Remonty Polaków w czasach inflacji” firmy Ramirent, który zrelacjonowała Strefa Biznesu.

Mniejszy remont z powodu inflacji

Z powodu inflacji z remontu mieszkania zrezygnowało 42,5 proc. badanych. Ale aż 57,5 proc. nie zmieniło swoich planów. Wybrali inne możliwości. I tak:

- 34,2 proc. ankietowanych zdecydowało się na mniejszy remont,
- 32,4 proc. badanych postanowiło zrobić go samodzielnie,
- 17,4 proc. odłożyło prace remontowe na nieco później,
- 14,5 proc. kupiło tańsze materiały budowlane

Na realizację mniejszego remontu najczęściej decydowali się mieszkańcy województwa warmińsko-mazurskiego. Tuż za nimi uplasowały się:

- zachodniopomorskie,
- opolskie,
- lubuskie,
- świętokrzyskie,
- śląskie.
- małopolskie,
- dolnośląskie.

Najczęstszy problem, który utrudniał ankietowanym remont mieszkania, to kłopoty z dostępnością materiałów budowlanych.

Jako kolejne powody ankietowani wskazywali wzrost cen materiałów budowlanych, zmniejszoną zdolność kredytową i wreszcie – jako główny problem – brak fachowców.

Ile przeznaczamy na remont mieszkania?

Z raportu „Remonty Polaków w czasach inflacji” wynika, że:

- 34 proc. przeznacza na tego typu prace od 15 do 19 999 zł,
- 27 proc. – 10-14 999 zł,
- 25,7 proc. – powyżej 20 tys. zł.

Jakie pomieszczenia remontujemy najczęściej?

Okazuje się – i tu specjalnych zaskoczeń nie ma – że są to:

- salon/jadalnia – 37,1 proc. ankietowanych,
- kuchnia – 25,2 proc.,
- pokój dziecka – 18,5 proc.).

Kolejne miejsca należą do:

- łazienki/WC – 9,3 proc.),
- pomieszczeń zewnętrznych - 5,9 proc.,
- sypialni - 4,1 proc.

02.04.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(sk)

Sąsiad zalega z czynszem. Niby nie nasza sprawa, ale… ktoś zapłacić musi. Spółdzielnia albo wspólnota. Słowem – inni lokatorzy. Mimo to wielu z nas jest gotowych wybaczyć dłużnikom czynszowym ich długi.

Bywamy pobłażliwi dla dłużników czynszowych. Mimo że obciąża to kieszenie ich sąsiadów, czyli nasze. Pokazało to badanie pt. „Stosunek mieszkańców do windykowania należności od dłużników czynszowych”. Zrealizowało je MAS International na zlecenie Krajowego Rejestru Długów Biura Informacji Gospodarczej. Co z niego wynika?

- 59 proc. ankietowanych właścicieli mieszkań uważa, że w określonych przypadkach (np. śmierć w rodzinie czy choroba) wspólnota powinna darować dłużnikowi zaległy czynsz.
- 41 proc. jest zdania, że nic nie usprawiedliwia zalegania z czynszem i należności trzeba z dłużnika ściągnąć.
- 94,5 proc., a więc zdecydowana większość, nie ma wątpliwości, że wspólnoty, spółdzielnie i zarządcy mieszkań gminnych powinni odzyskiwać długi czynszowe, ale głównie za pomocą miękkich działań (odpracowanie długu, rozłożenie na raty itp.).

Śmierć, choroba, kalectwo

A co może usprawiedliwić długi czynszowe naszych sąsiadów? Otóż zdaniem ankietowanych są nimi:

• śmierć lub kalectwo w rodzinie – tę opcje wskazało 81 proc. osób z tej grupy,
• poważna choroba członka rodziny – 79 proc.,
• utrata pracy przez jedynego żywiciela rodziny – 46 proc.

A jeśli z czynszem zalega rodzina wielodzietna, której nie wystarcza na wszystkie opłaty – to tak zachowałaby się  prawie jedna trzecia badanych z tej grupy.

Wśród osób, które są bardziej wyrozumiałe dla dłużników czynszowych, widać pobłażliwość także w kwestii metod odzyskiwania długów. Aż 80 proc. ankietowanych z tej grupy jest za tym, żeby stosować metody miękkie: wezwania do zapłaty, odpracowania długu, rozłożenie go na raty.

Pobłażliwość też ma swoje granice

Tyle że te metody wobec większości dłużników rzadko bywają skuteczne. Dlaczego? Bo aż 2/3 z nich to multidłużnicy. Wielu z nich nie płaci także za telewizję, internet czy prąd, zalega z alimentami czy zwleka z uregulowaniem kar np. za jazdę na gapę.

Aż 68 proc. osób zalegających z czynszem ma przeterminowane długi, o których odzyskanie starają się inni wierzyciele, np. windykator.

Z kolei 10 proc. ma niespłacone zobowiązania wobec banków czy firm pożyczkowych.

Badania pokazują jednak, że nawet osoby pobłażliwe wobec dłużników są nimi tylko do pewnego momentu. Jeśli osoba zadłużona nie przyjmuje ręki wyciągniętej na zgodę i nadal uporczywie nie płaci, to nawet oni tracą cierpliwość.

31.03.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(sm)

Lubimy świąteczne prezenty. Wręczamy je sobie nie tylko w wigilię Bożego Narodzenia. Jedna trzecia Polaków kupuje je także z okazji świąt wielkanocnych. Najczęściej z myślą o dzieciach, rzadziej – o rodzicach czy dziadkach. Wydajemy na to zwykle 50 do 100 zł.

Skąd się wziął wielkanocny zając

Zając – lub w innej wersji: zajączek – wielkanocny to jeden ze świeckich symboli tych świąt. Zwyczaj obdarowywania przez zająca pochodzi z Niemiec.

Według tradycji zając chodzi z koszykiem wielkanocnym i zostawia prezenty (zazwyczaj są to drobne upominki lub słodycze) w pierwszy dzień świąt wielkanocnych w koszyczkach ukrytych w domu lub ogrodzie, wyścielonych pociętą na paski zieloną bibułą.

Kto kupuje prezenty na Wielkanoc?

Zapytała o to Polaków firma finansowa PayPo. Co wynika z tego sondażu? Że:

• 37 proc. badanych kupuje upominki z okazji Wielkanocy,
• 32 proc. ich nie kupuje,
• 31 proc. robi to sporadycznie.

A kogo najczęściej odwiedza zajączek?

• 42 proc. ankietowanych wskazało dzieci,
• 25 proc. całą rodzinę,
• 20 proc. małżonków,
• 11 proc. dziadków,
• 2 proc. osoby spoza rodziny.

Ile wydamy na wielkanocnego zajączka w tym roku?

Najczęściej na upominek przeznaczamy:

• 25 proc. – 50-100 zł,
• 23 proc. – 100-200 zł,
• 22 proc. – 10-50 zł,
• 12 proc. – 200-500 zł,
• 3 proc. – 500 zł i więcej,
• 16 proc. – inną kwotę.

Zajączek dla małych i nieco większych

Oto kilka propozycji, które nie powinny kosztować zbyt dużo, a z pewnością ucieszą i małych, i większych „poszukiwaczy skarbów”:

Kubek lub bidon, bo nie ma chyba dziecka, które nie chciałoby mieć kubka z ulubionym bohaterem kreskówki lub gry.

Skarbonka, bo oszczędzanie to nie tylko świetna zabawa, ale również bardzo ważna lekcja przed dorosłym życiem.

Voucher na zabawę, bo nie ma nic cenniejszego niż piękne wspomnienia.

Książka, bo ten prezent ucieszy tych, którzy lubią zagłębiać się w nieodkryte historie bohaterów powieści.

Planszówka, bo gry planszowe to prezent ponadczasowy. Te nowoczesne współpracują m.in. z aplikacjami na smartfony.

Gry i gadżety, bo miłośnika gier komputerowych lub konsoli nic nie ucieszy bardziej niż nowa gra lub praktyczne gadżety, np. stojak pod pada czy podświetlana klawiatura.

Karta podarunkowa, bo jest bardziej elegancka niż gotówka, ale jednocześnie pozwala wybrać prezent zgodny z potrzebami obdarowanego.

03.04.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(sk)

Gotowy jest już projekt nowelizacji ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Powstanie m.in. instytucja koronera. A kiedy wejdzie w życie? Według planu – jeszcze w tym roku.
Zastąpi wtedy tę z 1959 roku, która nie przystaje do epoki późniejszej o ponad 60 lat. Od dawna apelują o jej zmianę samorządy i branża pogrzebowa.

– Naszym celem jest to, aby cały proces – od momentu zgonu aż po pochówek – mógł być realizowany elektronicznie – tak opisuje  założenia projektu Wojciech Labuda, pełnomocnik premiera ds. ochrony miejsc pamięci.

Co to oznacza w praktyce?

Numer karty zgonu jak kod recepty

Otóż do lamusa odejdzie papierowa karta zgonu. Lekarz będzie wystawiał ją elektronicznie. Dane będą trafiały do państwowych rejestrów. Bliski zmarłego otrzyma numer karty zgonu. Tak jak dziś trafia do nas kod recepty.

To uprości obsługę administracyjną, bo poszczególne instytucje będą miały dostęp tylko do tych danych, które są im niezbędne.

Kolejna nowość – instytucja koronera, czyli wyspecjalizowanego lekarza do stwierdzania zgonu w nietypowych sytuacjach. Koronerów będą zatrudniali wojewodowie. Będą dostępni 24 godziny na dobę. Wzywać będą ich mogły policja i lekarze rodzinni, gdyby mieli problemy ze wskazaniem przyczyny zgonu pacjenta w domu.

Cyfryzacja miejsc pamięci

Kolejną nowością jest cyfryzacja miejsc pamięci. Powstanie dostępna online centralna baza danych o cmentarzach i miejscach pochówku. Znajdą się w niej mapy cmentarzy, informacje o lokalizacji grobów i osobach pochowanych, a także inne informacje ważne dla obywateli, w tym – co chyba dla każdego jest bardzo istotne – termin, do którego grób jest opłacony.
Powstanie też rejestr cmentarzy, do którego ich właściciele powinni dołączyć w ciągu roku od wejścia ustawy w życie. Dzięki temu będzie więcej czasu na uzupełnienie informacji o grobach i przekazanie ich do centralnej bazy danych.

Czy ten termin jest jeszcze realny?

Projektem długo oczekiwanej ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych niebawem zajmą się rząd, a potem sejm.

Zgodnie z pierwotnym planem nowa ustawa miała wejść w życie 1 czerwca 2023 roku. Termin wciąż jeszcze jest realny.

03.04.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(sk)