Badanie "SHARE 50+ w Europie" pozwala odpowiedzieć na pytania o stan zdrowia, relacje społeczne oraz sytuację finansową i zawodową osób po 50. roku życia. Baza danych służy następnie naukowcom do analiz, a instytucjom rządowym do planowania polityki publicznej. Wyniki 7. rundy badań podsumowała rzecznik Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie w przesłanym PAP komunikacie.

W badaniu pytano m.in. o powody przejścia na emeryturę. Dwie trzecie badanych odpowiedziało, że na emeryturę przechodzi z powodu wieku. 45 proc. wskazało na stan zdrowia, 28 proc. na postawę pracodawcy, 12 proc. na sytuację na lokalnym rynku, a 10 proc. na umiejętności.

Ponad połowa respondentów deklarowała chęć przejścia na emeryturę tak szybko, jak to możliwe. Osoby z wykształceniem gimnazjalnym i niższym oraz średnim częściej to deklarowały w porównaniu do osób z wyższym wykształceniem. A osoby pracujące na własny rachunek deklarowały to o 15 proc. rzadziej niż te, które pracowały na umowę o pracę na czas nieokreślony.

Chęć przejścia na emeryturę zależy również od sytuacji rodzinnej. W Polsce aż 12 proc. par małżeńskich deklarowało chęć przejścia na emeryturę w tym samym czasie. Relatywnie duża grupa Polaków w wieku przedemerytalnym nie pracuje, co dotyczy zwłaszcza osób mieszkających na wsi i z niższym poziomem wykształcenia. Osoby w wieku 50–64 lata z wyższym wykształceniem w Polsce pozostają na rynku równie długo co ich rówieśnicy z innych krajów.

Ponad połowa osób w wieku 50+ w Polsce pracowała na umowę o pracę na czas nieokreślony. Praca na własny rachunek była drugą w kolejności formą zatrudnienia, częściej dotyczyła mężczyzn. Mniej niż 10 proc. badanych miało umowę o pracę na czas określony.

Jeśli chodzi o warunki pracy, to respondenci często lub bardzo często mieli do czynienia z koniecznością wykonywania powtarzalnych ruchów ręką (ok. 73 proc.), przybierania pozycji stojącej (70 proc.), bolesnej (54 proc.), lub siedzącej (53 proc.). Wskazywali na wykonywanie pracy często lub czasami w hałasie (44 proc.), w wysokich (41 proc.) lub niskich (35 proc.) temperaturach oraz na występowanie wibracji (35 proc.). Grupą znacząco częściej narażoną na większość tych czynników ryzyka byli mężczyźni z wykształceniem poniżej wyższego.

Osoby, które często pracują w bolesnej pozycji, o 14 proc. częściej wyrażają chęć jak najszybszego przejścia na emeryturę. W przypadku osób, które często były narażone na ryzyko niskich temperatur, odsetek był wyższy. Z kolei osoby mające często lub czasami w pracy kontakt z klientami i innymi osobami rzadziej wyrażały taką potrzebę.

Odsetek Polaków uznających swoje zdrowie za bardzo dobre wynosi od 20 proc. w grupie wieku 50–54 lata do 2 proc. w grupie wieku 85 lat i więcej.

Co najmniej dwie choroby przewlekłe zdiagnozowanych ma blisko 40 proc. Polaków w wieku 50–59 lat, 55 proc. w wieku 60–64 lat, 63 proc. w wieku 65–69 lat, ponad trzy czwarte w wieku 70–79 lat i 80 proc. w wieku 80 lat.

"Niepokojące są wy­niki samooceny stanu zdrowia Polaków w wieku okołoemerytalnym (60–64 lata) i w grupie wieku 65–69 lat. Tylko połowa z tych osób oceniła swój stan zdrowia jako co najmniej dobry (53 proc. w wieku 60–64 i 48 proc. w wieku 65–69)" - czytamy w komunikacie SGH.

Jeśli chodzi o utrzymanie sprawności fizycznej, to w 2017 r. jedynie co piąta osoba w wieku 55+ wskazywała uprawianie sportu częściej niż raz w tygodniu. Częściej uprawiali sport mężczyźni, a także osoby z wyższym wykształce­niem .

W 2017 r. w Polsce opiekę nad wnukami deklarowało 51 proc. badanych, a regularną opiekę (raz w tygo­dniu lub częściej) – 36 proc. W 2017 r. tylko 5 proc. Polaków powyżej 55. roku życia angażowało się w prace społeczne w organizacjach społecznych.

"Ludność w Europie się starzeje. Obecnie w Polsce przeszło co trzecia osoba jest po pięćdziesiątce. W 2037 r. osoby 50+ będą stanowić blisko połowę mieszkańców Europy. Dlatego tak ważne jest poznanie sytuacji, problemów i atutów tych osób. To pozwala lepiej planować politykę publiczną i czerpać z doświadczeń innych krajów" - podsumowuje cytowana w komunikacie krajowa koordynator realizacji badania SHARE w Polsce dr hab. Agnieszka Chłoń-Domińczak, prof. SGH, dyrektor Instytutu Statystyki i Demografii.

Badanie Zdrowia, Starzenia się Populacji i Procesów Emerytalnych „SHARE 50+ w Europie” jest badaniem panelowym przeprowadzanym wśród osób w wieku 50 lat i więcej. Jest prowadzone od 2004 roku co dwa lata. Badaniem objęte są wszystkie kraje europejskie oraz Izrael. Łącznie w ośmiu rundach badania „SHARE 50+ w Europie” wzięło udział niemal 150 tysięcy respondentów z 29 krajów. Polska dołączyła do badania w 2006 r. W siódmej rundzie, której dotyczy raport, badanie objęło 4500 osób.

W latach 2018-2022 polska część badania jest realizowana w ramach partnerstwa pomiędzy Ministerstwem Rozwoju, Pracy i Technologii a Instytutem Statystyki i Demografii Szkoły Głównej Handlowej (SGH) w Warszawie, w zakresie międzynarodowej współpracy naukowej konsorcjum SHARE-ERIC. Polska część badania jest finansowana ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój.

27.02.2021 Niedziela.BE // źródło: Nauka w Polsce www.naukawpolsce.pap.pl // fot. Shutterstock, Inc.

(kmb)

"Na polu walki panuje ruch i ogień. Połączenie tych czynników jest tylko w jednostkach pancernych" - napisał Maczek do Sikorskiego w przesłanym wcześniej memoriale uzasadniającym powołanie dywizji pancernej, co dla dowództwa Polskich Sił Zbrojnych nie była wcale takie oczywiste.

Szło o udział Polaków w inwazji Sprzymierzonych na kontynent. "Rachunek w przybliżeniu wskazywał, że po złączeniu wszystkich jednostek stać nas będzie na sformowanie jednej dywizji. Jakiej? Piechoty? Czy pancernej, która istniała wciąż tylko w zapalnych naszych głowach" - napisał gen. Maczek w książce "Od podwody do czołga". 14 lutego 1942 r. na odprawie u Naczelnego Wodza miała zapaść decyzja "jaką jednostkę oddadzą Polacy Brytyjczykom dla inwazji kontynentu".

"Odprawa zakończyła się bez decyzji Naczelnego Wodza. Zamykając odprawę, kazał mnie, gen. Kossakowskiemu i gen. Paszkiewiczowi przesłać pisemne referaty w tej sprawie w ciągu tygodnia do Londynu" - zapisał gen. Maczek.

W przesłanym Sikorskiemu memoriale - którego przygotowanie trwało 5 dni - Maczek napisał: "Stwarzając dywizję pancerną, pomnażamy wkład w ogólny wysiłek wojen­ny, stajemy się silniejsi dziesięciokrotnie, możemy na polu walki odegrać rolę decydującą, na konferencji pokojowej, razem z czynami marynarki i lotnictwa, będziemy mogli rzucić decydujące czyny naszej dywizji pancernej".

Jesteśmy teraz uzbrojeni i zorganizowani zupełnie nieodpowiednio do nowoczesnych warunków walki i w masie swojej przedstawiamy mięso armatnie bardzo chude, a możemy się stać czynnikiem działania decydującego" - uzasadniał.

"Jest to jedyna okazja, która może się nie powtórzyć i której nam ominąć nie wolno. Kraj i społeczeństwo polskie nigdy nie zrozumie, że jeżeli osądzono czynniki decydujące w Polsce za brak sprzętu pancernego, że go nie chcieliśmy brać, gdy nam dawano, że nie chcieliśmy być silni, a chcieliśmy być słabi i źle uzbrojeni" - podkreślał.

"Powstaje jeszcze sprawa przyszłości – armia przyszłości – to armia pancerna, jako trzon obrony kraju. Kto ją będzie u nas tworzył, gdy się nie nauczymy w boju jej użycia? Jedyna okazja jest na terenie Anglii. Okazja, której nie możemy opuścić, aby nam przyszłe pokolenia nie zarzuciły, żeśmy zmarno­wali nasz czas na emigracji i zawiedli nadzieje narodu" - argumentował Maczek.

Po przesłaniu memoriału nastąpiło "dobrych siedem dni, pełnych oczekiwania na rezultat - siedem dni dosłownego czekania na wyrok. Siódmego dnia depesza do mnie od Naczelnego Wodza - wybitnie w Jego stylu: +Mianuję Pana Generała dowódcą pierwszej dywizji pancernej+" - wspominał Stanisław Maczek. Argumenty okazały się przekonujące.

W czwartek, w 79. rocznicę tego wydarzenia o godz. 12 odbędzie się uroczystość złożenia kwiatów przed pomnikiem 1. Dywizji Pancernej na pl. Inwalidów w Warszawie, zorganizowana przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Stołeczne Środowisko 1. Polskiej Dywizji Pancernej.

"Uprzejmie prosimy osoby pragnące wziąć udział w uroczystości o używanie maseczek ochronnych (nos i usta powinny pozostać zasłonięte przez cały czas trwania wydarzenia) oraz stosowanie się do zaleceń przeciwepidemicznych służb sanitarnych. Jednocześnie odradzamy udział osobom należącym (np. ze względu na wiek) do najwyższej grupy ryzyka zarażenia koronawirusem. W obchodach nie mogą uczestniczyć osoby chore na COVID-19, zarażone SARS-CoV-2, przebywające na kwarantannie lub w izolacji" - podano w przesłanej PAP informacji.

Pierwsza Dywizja Pancerna powstała 25 lutego 1942 r. w Wielkiej Brytanii na rozkaz Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego. Po przeszkoleniu, w sierpniu 1944 r., w składzie 1. Armii Kanadyjskiej została przerzucona na front zachodni. W bitwie pod Falaise we Francji odegrała kluczową rolę w zamknięciu okrążenia wokół niemieckich 7. Armii i 5. Armii Pancernej.

Szlak bojowy dywizji wiódł następnie przez północną Francję, Belgię, Holandię, gdzie polscy „Pancerniacy” wyzwolili od niemieckiego okupanta szereg miast - szczególnie zapisały się w historii ciężkie walki o wyzwolenie holenderskiej Bredy, z której żołnierze gen. Maczka wyparli niemieckie oddziały bez strat ludności cywilnej i uszczerbku zabytkowej architektury miasta.

W drugiej połowie kwietnia 1945 r. 1. Dywizja Pancerna przekroczyła granicę niemiecką i wzięła udział w ostatniej ofensywie na chylące się ku upadkowi Niemcy. Zwycięski pochód formacji zakończył się 5 maja 1945 r. zdobyciem przez żołnierzy gen. Maczka portu wojennego w Wilhelmshaven w północno-zachodnich Niemczech.

25.02.2021 Niedziela.BE // źródło: Nauka w Polsce www.naukawpolsce.pap.pl // fot. Wikimedia Commons

(kmb)