W pierwszej połowie 2023 r. tzw. mediana cen mieszkań wyniosła w prowincji Luksemburgia 204 tys. euro. W przypadku domów wolnostojących było to o 66 tys. euro więcej – wynika z danych Belgijskiego Urzędu Statystycznego Statbel.

Mediana ceny na poziomie 204 tys. euro oznacza, że połowa mieszkań kosztowała więcej niż 204 tys. euro, a połowa mniej. W porównaniu z pierwszą połową ubiegłego roku mediana cen mieszkań wzrosła w prowincji Luksemburgia aż o 10,3%.

Statbel dzieli nieruchomości mieszkalne w Belgii na trzy kategorie: domy wolnostojące, mieszkania (np. w blokach, kamienicach itp.) oraz domy przylegające do siebie ścianami (np. w zabudowie bliźniaczej czy szeregowej).

Najdroższe są domy wolnostojące. W prowincji Luksemburgia mediana cen wyniosła w ich przypadku w pierwszej połowie tego roku 270 tys. euro. To o 8% więcej niż rok wcześniej. W przypadku domów w zabudowie bliźniaczej lub szeregowej było to 200 tys. euro (wzrost ceny o 2,6%).

05.11.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

We wtorek, 31 października, minęło dokładnie 70 lat od czasu wyemitowania pierwszej regularnej transmisji telewizyjnej w Belgii. Jest to historyczny moment, który świętowały krajowe stacje telewizyjne RTBF i VRT.

Po kilku eksperymentach przy okazji ważnych wydarzeń (takich jak np. koronacja królowej Elżbiety II w dniu 2 czerwca), w sobotę 31 października 1953 roku po raz pierwszy w Belgii rozpoczęły się regularne transmisje telewizyjne.

Nadawane były wówczas przez Narodowy Instytut Radiofonii i Telewizji (NIR), poprzednika obecnego niderlandzkojęzycznego VRT i francuskojęzycznego RTBF, który został założony w 1930 roku na wzór brytyjskiego BBC.

Pierwsze programy nadawane były z budynku Flagey w brukselskiej gminie Ixelles. Pierwsza transmisja rozpoczęła się w języku niderlandzkim tak zwanym „obrazem testowym” rozpoczynającym się o 19:15, po którym nastąpił „obraz otwierający” o 19:25.

Według VRT, o 19:30 zaplanowano emisję odcinka „Panoramy” zawierającego aktualne wydarzenia z tygodnia, ale transmisja rozpoczęła się dopiero o godzinie 19:44, kiedy jako pierwszy zabrał głos ówczesny reżyser telewizyjny, Bert Leysen. Następnie wyemitowano telewizyjną adaptację sztuki „Trzy tuziny czerwonych róż” oraz film z okazji III Międzynarodowego Tygodnia Filmów Turystycznych i Folklorystycznych.

04.11.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)

Europejski rynek paneli słonecznych zmaga się z zalewem tanich, chińskich paneli, co w ostatnich miesiącach spowodowało spadek cen europejskich paneli o ponad 25%.

O tendencji informuje Solar Power Europe, stowarzyszenie głęboko zaniepokojone przetrwaniem europejskich producentów paneli słonecznych. Walburga Hemetsberger, dyrektor generalna Solar Power Europe, pilnie wezwała Komisję Europejską do podjęcia działań, podkreślając potrzebę ochrony europejskich łańcuchów dostaw technologii krytycznych.

Chiny dominują w tym sektorze, wytwarzając oszałamiające liczbę 80% komponentów tej technologii – wynika z analizy L'Echo. W latach 2000–2010 europejscy producenci, którzy kiedyś dominowali na rynku, zostali wyprzedzeni przez Chiny, które w tym okresie zainwestowały ponad 50 miliardów dolarów w swój przemysł fotowoltaiczny. W ciągu ostatniej dekady wielu europejskich producentów zbankrutowało. Nie mogąc znaleźć oparcia w Stanach Zjednoczonych, tanie chińskie komponenty zalały rynek europejski.

Według Solar Power Europe, w Holandii jest wystarczająca liczba chińskich modułów, aby zaspokoić europejski popyt na panele przez następne dwa lata. Choć konkurencyjne ceny na poziomie produkcji nie przełożyły się na znaczne oszczędności dla konsumentów, to europejscy producenci odczuwają ciężar konkurencji. Nie planują biernie akceptować wzrostu liczby chińskich produktów.

W Belgii jedyny pozostały aktywny producent, Belga Solar (dawniej Evosel), niedawno pięciokrotnie zwiększył swoje moce produkcyjne. Pomimo tak znacznego wzrostu, nadal stanowi on jedynie 1% rynku, co podkreśla nieadekwatność wysiłków europejskich producentów.

Podsumowując, L'Echo sugeruje, że państwa członkowskie UE powinny rozważyć inwestowanie i prowadzenie solidnej, potencjalnie interwencyjnej polityki przemysłowej w celu zmniejszenia zależności od Chin tym krytycznym sektorze.

06.11.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)

We wrześniu 2023 r. stopa bezrobocia w całej Unii Europejskiej wyniosła 6%. To trochę mniej niż rok wcześniej, kiedy jeszcze 6,1% mieszkańców UE bezskutecznie szukało pracy.

Państwem UE z najniższą stopą bezrobocia były we wrześniu 2023 r. Czechy. Tutaj bezrobocie wyniosło jedynie 2,7%. Stopa bezrobocia nie wyższa niż 3% była także w Polsce i na Malcie (po 2,8%) oraz w Niemczech (3%).

W Belgii we wrześniu 2023 r. stopa bezrobocia wyniosła 5,6%, czyli była dwukrotnie wyższa niż w Polsce. W kraju ze stolicą w Brukseli zarejestrowanych było 297 tys. bezrobotnych.

Rok wcześniej było ich 285 tys., a stopa bezrobocia wynosiła 5,4% - wynika z danych opublikowanych na stronie internetowej unijnego biura statystycznego Eurostat.

W porównaniu z sierpniem 2023 r. doszło do niewielkiej zmiany. W ósmym miesiącu tego roku stopa bezrobocia w Belgii wynosiła 5,5%. Niektórzy eksperci przewidują, że w związku ze spowolnieniem gospodarczym w najbliższych miesiącach może dojść do wzrostu bezrobocia, ale nie powinien być on wielki.

Krajem UE z najwyższą stopą bezrobocia była we wrześniu tego roku Hiszpania. W tym państwie stopa bezrobocia wyniosła 12%. To mniej niż rok wcześniej (12,9%). Także w Grecji bezrobocie wciąż jest dwucyfrowe (10%), choć w porównaniu z wrześniem 2022 r. (12,1%) sytuacja się poprawiła.

04.11.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)